ویژگی های مستربچ مناسب برای استفاده در لوله های پلی اتیلنی

در انتخاب لوله‌ها برای پروژه‌های مختلف، طراحان، کارفرمایان و پیمانکاران همواره به دنبال جنس‌هایی هستند که از نظر دوام، قابلیت اطمینان و صرفه‌اقتصادی بهترین عملکرد را داشته باشند. لوله‌های پلی اتیلنی، به ویژه لوله‌های تک جداره، به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، گزینه‌ای مناسب برای انواع کاربردهای لوله‌کشی از جمله توزیع گاز طبیعی، آب و فاضلاب شهری، صنایع، تأسیسات دریایی، معدنی، دفن زباله، و کانال‌های برق و مخابرات هستند. این لوله‌ها در انواع تأسیسات هوایی، زیرزمینی، سطحی، شناور و دریایی نیز کاربرد دارند و به دلیل ویژگی‌های مطلوب خود، در بسیاری از پروژه‌ها به کار می‌روند.

لوله‌های پلی اتیلنی با استفاده از روش اکستروژن تولید می‌شوند. با این حال، پلی اتیلن خالص به تنهایی قادر به تولید محصولات با دوام و قابل اعتماد نیست و معمولاً نیاز به افزودنی‌های مختلفی دارد. این افزودنی‌ها شامل آنتی‌اکسیدانت‌ها، مقاوم‌کننده‌های نوری و سایر مواد کمک فرآیندی هستند که به بهبود ویژگی‌های پلیمر پایه کمک می‌کنند. در کاربری‌های ویژه، افزودنی‌های خاصی نیز به پلیمر اضافه می‌شود تا خواص ویژه‌ای به آن بخشیده شود.

یکی از مهم‌ترین افزودنی‌ها برای لوله‌های پلی اتیلنی، دوده است. نور ماورای بنفش (UV) یکی از عوامل تخریب‌کننده برای پلیمرها به شمار می‌رود. در معرض قرار گرفتن محصولات پلاستیکی به ویژه لوله‌های پلی اتیلنی در برابر نور UV به همراه اکسیژن و ازون، می‌تواند منجر به تخریب شیمیایی ساختار پلیمر و کاهش خواص مکانیکی و طول عمر سرویس‌دهی آن‌ها شود. برای افزایش مقاومت در برابر نور UV، رنگدانه‌ها به پلیمر اضافه می‌شوند که می‌توانند تابش UV را جذب کرده و از نفوذ آن به ساختار پلیمر جلوگیری کنند. در میان انواع رنگدانه‌ها، دوده به عنوان بهترین گزینه برای افزایش مقاومت در برابر نور UV شناخته شده است. حضور 2-3 درصد دوده در پلیمر می‌تواند مقاومت در برابر نور UV را تا 15 برابر افزایش دهد.

برای دستیابی به این هدف، تولیدکنندگان لوله می‌توانند از گریدهای پلی اتیلن حاوی دوده که توسط پتروشیمی‌ها عرضه می‌شوند استفاده کنند، یا پلی اتیلن طبیعی (بدون دوده) را خریداری کرده و سپس با استفاده از مستربچ‌های دوده، درصد مناسب دوده را به محصول نهایی اضافه کنند. مستربچ‌های دوده به صورت تغلیظ شده از دوده عرضه می‌شوند و در فرآیند تولید لوله با پلیمر پایه ترکیب می‌شوند. در ایران، استفاده از مستربچ‌ها به دلیل سهولت در فرآیند تولید و کنترل کیفیت، رایج‌تر است.

ویژگی‌های مستربچ پلی اتیلن

مستربچ‌های پلی اتیلن ویژگی‌های خاصی دارند که به نوع کاربرد و فرمولاسیون آنها بستگی دارد. این ویژگی‌ها شامل موارد زیر است:

1. تأثیر ترکیب درصد افزودنی‌ها: ویژگی‌های مستربچ پلی اتیلن به شدت به ترکیب درصد افزودنی‌ها، پرکننده‌ها، مواد کمک فرآیندی و بیس اولیه وابسته است. این ترکیب درصد می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت و عملکرد مستربچ داشته باشد.
2. کاهش هزینه‌ها: یکی از مزایای مهم مستربچ‌های پلی اتیلن، توانایی آنها در کاهش هزینه‌های تولید است. این مستربچ‌ها می‌توانند به کاهش هزینه‌های تولید مواد اولیه کمک کنند و به همین دلیل در صنعت بسیار مورد توجه قرار دارند.
3. فرآیندپذیری آسان: مستربچ‌های پلی اتیلن دارای قابلیت فرآیندپذیری راحت هستند. این ویژگی به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد که بدون مشکلات زیاد، فرآیند تولید را به پایان برسانند.
4. انواع مختلف مستربچ‌ها: مستربچ‌های پلی اتیلن شامل انواع مختلفی هستند، از جمله:
   • مستربچ کربنات کلسیم: برای افزایش حجم و کاهش هزینه‌ها.
   • مستربچ‌های عامل دار: برای بهبود چسبندگی و ویژگی‌های دیگر.
   • مستربچ‌های ضد حریق: برای بهبود مقاومت در برابر آتش.
   • مستربچ‌های رنگی: برای افزودن رنگ‌های مختلف به محصولات نهایی.
   • مستربچ‌های فرآیندی: برای بهبود فرآیند تولید و ویژگی‌های نهایی محصول.
5. وابستگی به فرمولاسیون: ویژگی‌های مستربچ پلی اتیلن به شدت به فرمولاسیون و نحوه فرآیند تولید وابسته است. با تغییر در فرمولاسیون، ویژگی‌های مستربچ نیز ممکن است تغییر کند.
6. قابلیت استفاده در بیس‌های مختلف: مستربچ‌های پلی اتیلن قابلیت استفاده در بیس‌های مختلف را دارند و می‌توانند بر اساس درخواست مشتری و نوع بیس مورد استفاده در محصول تولید شوند.

این ویژگی‌ها باعث می‌شود که مستربچ‌های پلی اتیلن به گزینه‌ای مناسب برای کاربردهای مختلف در صنایع تبدیل شوند و به تولیدکنندگان کمک کنند تا محصولات خود را با کیفیت بالا و هزینه مناسب تولید کنند.